Kabel Witka jest bardziej wyrazisty niż, służący jako punkt odniesienia, Siltech (Triple Crown Power). Od razu słychać, że chodziło o możliwie najlepszą selektywność i atak, dynamikę i otwartość dźwięku. Z tym kablem nie będziemy się nudzili, nawet jeśli mówię to w kontekście drogich i bardzo drogich systemów. W tych ze średniej półki cenowej The One wydobędzie najlepsze ich cechy. To kabel żywy, gęsty, grający „do przodu”, omijający pułapkę łatwej „detaliczności”. Tu jest mnóstwo informacji, ale nie w formie „detalu”, a raczej planktonu budującego przekaz. Bas z tym kablem jest bardzo dobrze kontrolowany i energetyczny. Żywość o której wspomniałem zaraz na początku nie wynika tu z wyostrzania, a z generalnej zasady – sprawności w przekazywaniu dynamiki. Razem z ładnymi barwami daje to efekt o którym mowa, tj. granie efektowne, ładne, ale bez kolorowania dźwięku i bez przesady w żadnym punkcie. Interesujące było to, że te przymioty były jednoznaczne i powtarzalne z dowolnym rodzajem muzyki.